EHRM (2e afd.) nr. 8300/06, 18 februari 2014 (Ruiz Rivera / Zwitserland)

Zoek in bibliotheek

Zoek naar boeken en tijdschriften in de bibliotheek.

Zoek in full text

Zoek naar specifieke inhoud op basis van zoektermen en filters.

Full text
Tijdschrift
Nummer 2
Artikel
EHRM (2e afd.) nr. 8300/06, 18 februari 2014 (Ruiz Rivera / Zwitserland)

Jaar 2014 Volume 2014 Nummer 2 Pagina 153 Taal Nederlands Rechtscollege Europees Hof voor de Rechten van de Mens - Cour Européenne des Droits de l’Homme, 18/02/2014 Referentie “EHRM (2e afd.) nr. 8300/06, 18 februari 2014 (Ruiz Rivera / Zwitserland)”, TSTRAFRECHT 2014, nr. 2, 153-155 Samenvatting Samenvatting 1 Door artikelen 5 § 4 en 13 EVRM aan te voeren klaagde de verzoeker de omstandigheden aan waarin de overheid in 2004 had geweigerd hem weer in vrijheid te stellen. Hij klaagde over hun weigering om een nieuw psychiatrisch onderzoek te gelasten. Het Hof merkt op dat de beslissing tot weigering van het verzoek tot vrijlating op proef van de verzoeker door het “Office de l'exécution judiciaire” werd genomen op grond met name van het therapeutisch verslag van maart 2004. Volgens de twee psychologen die het verslag hebben geschreven zijn de conclusies van het psychiatrisch onderzoek van 2001, dat de diagnose in het deskundigenverslag van 1995 bevestigde, nog steeds actueel. Het Hof ziet geen reden om te denken dat de psychiatrische onderzoeken van 1995 en 2001, waarbij de diagnose van paranoïde schizofrenie werd gesteld, willekeurig of onvoldoende wetenschappelijk onderbouwd zouden zijn. Hoewel een derde onderzoek tot merkelijk verschillende conclusies leidt, gaat het hier om een beoordelingsprobleem van de wetenschappelijke kwaliteit van uiteenlopende onderzoeken die op de eerste plaats tot de bevoegdheid van de nationale rechter behoort. Het Hof kan dus op basis van een derde afwijkend onderzoek de nationale overheid niet verwijten de wetenschappelijke kwaliteit van de overeenstemmende conclusies van de eerste twee onderzoeken niet in twijfel te hebben getrokken. Het Hof merkt echter op dat het therapeutisch verslag van maart 2004 niet dezelfde waarde had als een onafhankelijk psychiatrisch onderzoek. Geen enkele vrijheidsberoving van een persoon die als krankzinnig wordt beschouwd kan echter in overeenstemming met het Verdrag worden geacht wanneer daartoe wordt besloten zonder een voldoende recent advies van een deskundige arts te raadplegen. Het psychiatrisch deskundigenonderzoek waarop het therapeutisch verslag van maart 2004 was gebaseerd en waarnaar in de beslissingen van het “Office de l’exécution judiciaire” en van de administratieve rechtbank werd verwezen, was toen drie jaar en zeventien dagen oud. Het Hof gaat ervan uit dat, aangezien de vertrouwensband tussen de verzoeker en zijn verzorgingsteam was verbroken, de nationale overheid het medisch advies van derden had moeten vragen. Door hun beslissingen alleen te steunen op het therapeutisch verslag van 2004 beschikten ze dus niet over voldoende elementen om aan te tonen dat de voorwaarden voor de vrijlating op proef van de verzoeker niet waren vervuld. Het Hof besluit dat artikel 5 § 4 EVRM werd geschonden wat de weigering betreft om een nieuw onderzoek van de verzoeker te gelasten. Samenvatting 2 Doordat hij geen nieuw psychiatrisch onderzoek had gekregen, heeft de verzoeker in zijn beroep tot de administratieve rechtbank gevraagd om een hoorzitting te houden. Zijn verzoek werd verworpen omdat het psychiatrisch onderzoeksverslag van 2001 onvoldoende gedetailleerd was en de conclusies van dat verslag door het therapeutisch verslag van maart 2004 waren bevestigd. Daarenboven had de verzoeker de wetenschappelijke geldigheid van de in 1995 en 2001 gestelde diagnose reeds voor een rechtbank betwist zonder in het gelijk te zijn gesteld, en sindsdien was er geen nieuw element meer bijgekomen. Het Hof herinnert eraan dat de administratieve rechtbank van Zürich niet over een voldoende recent psychiatrisch onderzoek beschikte om de persoonlijkheid en maturiteitsgraad van de verzoeker te kunnen beoordelen. Het Hof is van mening dat de administratieve rechtbank van Zürich dan ook niet kan afzien een hoorzitting te houden om de verzoeker persoonlijk te horen. Het Hof besluit dat artikel 5 § 4 EVRM werd geschonden wegens de afwezigheid van een hoorzitting bij de administratieve rechtbank van Zürich.

Geachte bezoeker

Deze pagina is gereserveerd voor de Jurisquare leden.

Bent u reeds lid van Jurisquare, gelieve u aan te melden via de knop 'Inloggen' hieronder. Bent u nog geen lid, klik dan op de knop 'Abonneren'. Vanaf € 422,57 (BTW excl.) per jaar bent u reeds lid van Jurisquare en heeft u toegang tot de grootste digitale bibliotheek van België!

Inloggen Registreren