RvS (9e k.) nr. 238.773, 4 juli 2017 (nv Entropia Digital / Belgische Staat)

Chercher dans la bibliothèque

Chercher des ouvrages et des revues dans la bibliothèque.

Chercher en full text

Chercher du contenu spécifique en fonction des termes de recherche et des filtres.

Full text
Revue
Numéro 1
Article
RvS (9e k.) nr. 238.773, 4 juli 2017 (nv Entropia Digital / Belgische Staat)

Année 2018 Volume 2018 Numéro 1 Page 23 Langue Néerlandais Juridiction Raad van State - Conseil d’Etat, 04/07/2017 Référence “RvS (9e k.) nr. 238.773, 4 juli 2017 (nv Entropia Digital / Belgische Staat)”, TBP 2018, nr. 1, 23-24 Résumé Samenvatting 1 De wettelijke opdracht van openbare dienstverlening van de tussenkomende partij bestaat er in een radiocommunicatienetwerk tot stand te brengen ten behoeve van zowel publiek- als privaatrechtelijke diensten, die diensten verstrekken op het vlak van "de hulpverlening en de veiligheid". De toelagen die door het thans bestreden besluit, het KB 11 september 2015 houdende de toekenning van de toelage aan de NV A.S.T.R.I.D. voor het CAD overlegplatform 112 voor het begrotingsjaar 2015, worden toegekend, zijn bestemd ter dekking van de uitgaven verbonden aan projecten die duidelijk aansluiten bij voormelde wettelijke opdracht. Het nadeel dat de verzoekende partij stelt te ondervinden ingevolge het feit zelf van deze betoelaging van de tussenkomende partij wordt niet veroorzaakt door het bestreden besluit, maar wel door art. 10, tweede lid wet van 8 juni 1998 betreffende de radiocommunicatie van de hulp- en veiligheidsdiensten, waarin de grondslag voor het toekennen van een toelage aan de tussenkomende partij is opgenomen, in casu gelezen in samenhang met de basisallocatie. De uitvoerende macht is verplicht om aan de wet uitvoering te geven, wat de gevorderde nietigverklaring van het bestreden besluit niet kan verhelpen. Samenvatting 2 In zoverre de verwerende partij vraagt om het bedrag van de rechtsplegingsvergoeding te verhogen met 20 %, dient erop te worden gewezen dat de verhoging van de rechtsplegingsvergoeding met 20 % overeenkomstig artikel 67, § 2 procedurereglement R.v.St. slechts geldt als de vordering tot schorsing volgens een procedure bij uiterst dringende noodzakelijkheid ingediend wordt en gepaard gaat met een beroep tot nietigverklaring. Ze geldt niet bij een afzonderlijke vordering tot schorsing bij uiterst dringende noodzakelijkheid, zoals in casu. Bovendien is de verzoekende partij bij arrest nr. 232.786 van 29 oktober 2015 reeds definitief en onherroepelijk verwezen in de kosten van de vordering tot schorsing bij uiterst dringende noodzakelijkheid. Er kan dan ook niet worden ingegaan op de vraag van de verwerende partij om het bedrag van de rechtsplegingsvergoeding met 20 % te verhogen. Uit het voorgaande volgt dat aan de verwerende partij de basisrechtsplegingsvergoeding van 700 euro dient te worden toegekend. Samenvatting 3 Volgens de verzoekende partij ondervindt zij specifiek een nadeel omdat de toelagen van het bestreden besluit, het KB 11 september 2015 houdende de toekenning van de toelage aan de NV A.S.T.R.I.D. voor het CAD overlegplatform 112 voor het begrotingsjaar 2015, aan de tussenkomende partij voor uitgaven die voortvloeien uit taken van openbare dienst ook gebruikt worden voor de commerciële activiteiten van de tussenkomende partij. Daardoor zou deze haar activiteiten ontwikkelen tegen niet-marktconforme tarieven die substantieel onder de kostprijs liggen. Het bestreden KB betreft echter alleen een betoelaging voor taken van openbare dienst die door de wetgever aan de tussenkomende partij zijn toegewezen. De verzoekende partij beweert niet en toont evenmin aan dat die toelage niettemin zou zijn toegekend door de overheid voor de financiering van andere (commerciële) taken. Ten andere dient de tussenkomende partij bepaalde wettelijke en reglementaire bepalingen in acht te nemen om marktverstoring door haar commercieel aanbod tegen te gaan. Als het dan in de feiten zo zou zijn dat in strijd hiermee de verzoekende partij tarieven aanbiedt die marktverstorend zijn, dan volgt dit dus niet uit het bestreden besluit, noch is het zo dat de relevante regelgeving haar dit oplegt of haar dit toelaat. Het nadeel waarop de verzoekende partij zich baseert staat dus niet in een direct causaal verband met het bestreden besluit en verzoeker heeft bijgevolg ook geen rechtstreeks belang.

Cher visiteur,

Cette page est resevée aux menbres de Jurisquare.

Veuillez vous connecter en cliquant sur le bouton 'Log in' ci-dessous, ou demander sans engagement une offre personnalisée en cliquant sur le bouton 'Abonner'. A partir de € 422,57(hors TVA) par an vous devenez déjà membre de Jurisquare et pouvez déjà accéder à la plus grande bibliothèque juridique digitale de Belgique!

Connexion Enregistrer