Cass. (2e k.) AR P.19.0524.N, 11 juni 2019 (Procureur des Konings bij de strafuitvoeringsrechtbank Oost-Vlaanderen, afdeling Gent / J.O.A.V.H.)

Search in library

Search books and journals in the library.

Search in full text

Search for specific content based on search terms and filters.

Full text
Journal
Number 2
Article
Cass. (2e k.) AR P.19.0524.N, 11 juni 2019 (Procureur des Konings bij de strafuitvoeringsrechtbank Oost-Vlaanderen, afdeling Gent / J.O.A.V.H.)

Year 2020 Volume 2020 Number 2 Page 133 Language Dutch Court Hof van Cassatie - Cour de Cassation, 11/06/2019 Reference J. HUYSMANS, “Cass. (2e k.) AR P.19.0524.N, 11 juni 2019 (Procureur des Konings bij de strafuitvoeringsrechtbank Oost-Vlaanderen, afdeling Gent / J.O.A.V.H.)”, TSTRAFRECHT 2020, nr. 2, 133-135 Recapitulation Samenvatting 1 Uit artikel 5.1.e ) en 5.4 EVRM volgt dat indien de kamer voor de bescherming van de maatschappij beslist tot een definitieve invrijheidstelling omdat de geïnterneerde niet langer geestesziek is en evenmin te vrezen is dat hij de door artikel 9 , § 1, 1°, Interneringswet bedoelde misdrijven zal plegen, zij niet dient na te gaan of de in artikel 34 Interneringswet bepaalde uitvoeringsmodaliteiten kunnen of moeten worden toegepast en evenmin moet motiveren waarom die uitvoeringsmodaliteiten desgevallend onverenigbaar zijn met artikel 5 EVRM. Samenvatting 2 Bij de op de eerste beslissing volgende beslissingen over de verdere tenuitvoerlegging van de internering, die in beginsel uiterlijk binnen het jaar moeten gebeuren, dient de kamer voor de bescherming van de maatschappij zich uit te spreken over het al dan niet nog bestaan van een geestesstoornis, indien zij daartoe door de geïnterneerde wordt uitgenodigd en bij de beoordeling van de aanvoering van een geïnterneerde dat hij niet langer meer getroffen is door een geestesstoornis en indien blijkt dat de geestesstoornis voldoende is gestabiliseerd en er nog steeds redelijkerwijze te vrezen is dat de geïnterneerde persoon, al dan niet ten gevolge van zijn geestesstoornis, eventueel in samenhang met andere risicofactoren, opnieuw door artikel 9 , § 1, 1°, Interneringswet bedoelde misdrijven zal plegen, kan de kamer voor de bescherming van de maatschappij de definitieve invrijheidstelling niet toekennen; indien blijkt dat de toestand van de geïnterneerde dermate is geëvolueerd dat niet langer sprake is van een geestesstoornis, komt het aan de kamer voor de bescherming van de maatschappij toe te oordelen of, in het licht van het risico op het opnieuw plegen van door artikel 9 , § 1, 1°, Interneringswet bedoelde misdrijven, alsook rekening houdend met de doelstellingen van artikel 5.1.e ) EVRM, een plaatsing nog wel noodzakelijk is en of het voormelde risico niet kan worden weggenomen door minder verdergaande uitvoeringsmaatregelen van de internering, zoals een invrijheidstelling op proef; indien blijkt dat de toestand van de geïnterneerde dermate is geëvolueerd dat niet langer sprake is van een geestesstoornis en er niet langer redelijkerwijze te vrezen is dat de geïnterneerde door artikel 9 , § 1, 1°, Interneringswet bedoelde misdrijven zal plegen, moet de kamer voor de bescherming van de maatschappij aan de geïnterneerde een definitieve invrijheidstelling toekennen, zelfs al is de door artikel 42 , § 1, Interneringswet bepaalde proefperiode nog niet verstreken. Samenvatting 3 Artikel 66 Interneringswet, in die zin gelezen dat een geïnterneerde wiens toestand dermate is geëvolueerd dat niet langer sprake is van een geestesstoornis en waarvan niet langer redelijkerwijze te vrezen is dat hij door artikel 9 , § 1, 1°, Interneringswet bedoelde misdrijven zal plegen slechts in aanmerking komt voor een definitieve invrijheidstelling na het verstrijken van deze proeftermijn, is niet verenigbaar met artikel 5.1.e en 5.4 EVRM en het is daarbij zonder belang of de geïnterneerde is geplaatst of overgeplaatst overeenkomstig artikel 19 Interneringswet in een inrichting als bedoeld door artikel 3 , 4°, b), c) en d), Interneringswet dan wel op proef in vrijheid werd gesteld als bedoeld in artikel 25 van die wet; dat op de plaatsing of overplaatsing en de invrijheidstelling op proef andere regels en procedures van toepassing zijn, belet niet dat uit artikel 5.1.e ) en 5.4 EVRM volgt dat indien de kamer voor de bescherming van de maatschappij ter gelegenheid van de beslissingen over de verdere tenuitvoerlegging van de internering wordt verzocht zich uit te spreken over het nog aanwezig zijn van een geestesziekte bij de geïnterneerde en over de vraag of nog redelijkerwijze te vrezen is dat de geïnterneerde door artikel 9 , § 1, 1°, Interneringswet bedoelde misdrijven zal plegen en de kamer van oordeel is dat dit niet het geval is, zij een definitieve invrijheidstelling moet toekennen. Samenvatting 4 De kamer voor de bescherming van de maatschappij neemt de beslissing tot definitieve invrijheidstelling van een geïnterneerde wegens het niet langer geestesziek zijn en de vaststelling dat er redelijkerwijze niet te vrezen is dat hij door artikel 9 , § 1, 1°, Interneringswet bedoelde misdrijven zal plegen, ter gelegenheid van de beslissingen over de verdere tenuitvoerlegging van de internering waarbij het openbaar ministerie in de gelegenheid is daarover standpunt in te nemen; de artikelen 67 en 68 Interneringswet zijn niet van toepassing indien de kamer voor bescherming van de maatschappij om de voormelde redenen beslist tot de definitieve invrijheidstelling van de geïnterneerde.

Dear visitor

This page is reserved for Jurisquare members.

If you already are a member, please click the 'Log in' button below. If you would like to become a member, please click the 'Subscribe' button below. You can have access to the largest legal library in Belgium from € 422,57(VAT excl.) onwards!