Cass. (2e k.) AR P.19.0273.N, 9 april 2019 (J.O.A.V.H.)

Search in library

Search books and journals in the library.

Search in full text

Search for specific content based on search terms and filters.

Full text
Journal
Number 2
Article
Cass. (2e k.) AR P.19.0273.N, 9 april 2019 (J.O.A.V.H.)

Year 2020 Volume 2020 Number 2 Page 129 Language Dutch Court Hof van Cassatie - Cour de Cassation, 09/04/2019 Reference J. HUYSMANS, “Cass. (2e k.) AR P.19.0273.N, 9 april 2019 (J.O.A.V.H.)”, TSTRAFRECHT 2020, nr. 2, 129-132 Recapitulation Samenvatting 1 De Kamer voor de Bescherming van de Maatschappij dient te onderzoeken of een geïnterneerde op basis van de artikelen 5.1 e) en 5.4 EVRM onmiddellijk in vrijheid dient te worden gesteld in de context van het verder beheer van de internering (art. 47 Interneringswet 2014 e.v.), voor zover de geïnterneerde daarom verzoekt. Samenvatting 2 Artikel 66 Interneringswet, in die zin gelezen dat een geïnterneerde wiens toestand dermate is geëvolueerd dat niet langer sprake is van een geestesstoornis en waarvan niet langer redelijkerwijze te vrezen is dat hij door artikel 9 , § 1, 1°, Interneringswet bedoelde misdrijven zal plegen slechts in aanmerking komt voor een definitieve invrijheidstelling na het verstrijken van deze proeftermijn, is niet verenigbaar met artikel 5.1 .e en 5.4 EVRM. Samenvatting 3 De kamer voor de bescherming van de maatschappij is niet de beroepsinstantie van het onderzoeks- of vonnisgerecht dat de interneringsbeslissing heeft genomen en heeft zich dan ook niet uit te spreken over het voldaan zijn aan de in artikel 9 Interneringswet bepaalde voorwaarden om te interneren, waarover bij definitieve beslissing van het onderzoeks- of vonnisgerecht is geoordeeld; het gegeven dat het onderzoeksgerecht of het vonnisgerecht zich met de interneringsbeslissing heeft uitgesproken over het bestaan, op het ogenblik van de berechting, van een geestesstoornis die de oordeelsvorming van de geïnterneerde of de controle over zijn daden teniet doet of ernstig aantast, veronderstelt een zekere duurzaamheid van die toestand, zodat ingevolge dit gegeven, alsook het wettelijk bepaalde korte tijdsverloop tussen de interneringsbeslissing en de eerste beslissing van de kamer voor de bescherming van de maatschappij over de wijze van uitvoering van de interneringsbeslissing, deze kamer op dat ogenblik niet kan worden verplicht zich uit te spreken over het bestaan van een geestesstoornis daar die moet worden geacht nog steeds aanwezig te zijn. Samenvatting 4 Bij de op de eerste beslissing volgende beslissingen over de verdere tenuitvoerlegging van de internering, die in beginsel uiterlijk binnen het jaar moeten gebeuren, dient de kamer voor de bescherming van de maatschappij zich wel uit te spreken over het al dan niet nog bestaan van een geestesstoornis, indien zij daartoe door de geïnterneerde wordt uitgenodigd en bij de beoordeling van de aanvoering van een geïnterneerde dat hij niet langer meer getroffen is door een geestesstoornis en indien blijkt dat de geestesstoornis voldoende is gestabiliseerd en er nog steeds redelijkerwijze te vrezen is dat de geïnterneerde persoon, al dan niet ten gevolge van zijn geestesstoornis, eventueel in samenhang met andere risicofactoren, opnieuw door artikel 9 , § 1, 1°, Interneringswet bedoelde misdrijven zal plegen, kan de kamer voor de bescherming van de maatschappij de definitieve invrijheidstelling niet toekennen; indien blijkt dat de toestand van de geïnterneerde dermate is geëvolueerd dat niet langer sprake is van een geestesstoornis, komt het aan de kamer voor de bescherming van de maatschappij toe te oordelen of, in het licht van het risico op het opnieuw plegen van door artikel 9 , § 1, 1°, Interneringswet bedoelde misdrijven, alsook rekening houdend met de doelstellingen van artikel 5.1 .e) EVRM, een plaatsing nog wel noodzakelijk is en of het voormelde risico niet kan worden weggenomen door minder verdergaande uitvoeringsmaatregelen van de internering, zoals een invrijheidstelling op proef; indien blijkt dat de toestand van de geïnterneerde dermate is geëvolueerd dat niet langer sprake is van een geestesstoornis en er niet langer redelijkerwijze te vrezen is dat de geïnterneerde door artikel 9 , § 1, 1°, Interneringswet bedoelde misdrijven zal plegen, moet de kamer voor de bescherming van de maatschappij aan de geïnterneerde een definitieve invrijheidstelling toekennen, zelfs al is de door artikel 42 , § 1, Interneringswet bepaalde proefperiode nog niet verstreken.

Dear visitor

This page is reserved for Jurisquare members.

If you already are a member, please click the 'Log in' button below. If you would like to become a member, please click the 'Subscribe' button below. You can have access to the largest legal library in Belgium from € 422,57(VAT excl.) onwards!